برای آنکه به من آموخت میتوانم بهتر زندگی کنم...

...

نمیدانم..

نمیدانم...

مانده ام...

مانده ام چطور در پی جبران محبت های بی حدت برآیم...

ای کاش فاصله ای نبود...

ای کاش می توانستم فاصله ها را پرواز کنم...

اما

اما بهت قول میدهم...

قول میدهم یک روز...

یک روز می آیم..

می آیم برای دیدنت...

تا آن روز چه کار کنم؟؟؟؟

چطور این روز ها و شبها را با درد فراقت به سر برم؟

بی تو بودن برایم معنی ندارد...

بی تو زندگیَم می ایستد....

تنهایم نگذار...

قدر این لحظات را بدان...

شاید دیگر نباشم...

شاید ...

شاید....

و هزاران شاید دیگر....

اما من تو را بی نهایت دوست دارم...

این برایم کافی است...

و این دفتر هنوز ادامه دارد......

...................................این عکس اسمم همون امضاس.........